De kunst van het vakantievieren volgens een bekendere Nederlander. Presentator en icoon Henny Huisman (71) leeft zijn Nederlandse leven gewoon verder, op Bonaire. In een versnelling lager, maar alles zit erin: het mooie, het verdrietige, het normale.
Is dat blauwe water nou gephotoshopt?
‘Ongelooflijk hè! Niemand gelooft z’n ogen, zo blauw is het. Maar zo is het echt. Het is hier het hele jaar zo’n 30 graden, dat is de aantrekkingskracht van de Cariben. Soms wil het wel lelijk afkoelen naar 26 graden, haha, gekkigheid natuurlijk. Maar je hebt hier die passaatwind, uit het oosten, dus er staat altijd een lekker windje. En alles gaat hier een tandje trager. Taxichauffeurs werken niet als het regent, niemand heeft stress. Vergeleken met Curaçao en Aruba is Bonaire heel rustig en relaxed. Ik noem het altijd het Texel van de tropen.
We hebben hier een huis laten bouwen. We komen al zo’n 25 jaar op Bonaire, in het begin weleens in hotels, maar ik vind het toch fijn om een plek te hebben waar mijn eigen luchtje hangt. Mijn dochter, schoonzoon en de kleinkinderen zijn gister voor tweeënhalve week overgekomen. Mijn vrouw en ik blijven deze keer vier weken.’
Wat doe je dan zo’n hele maand?
‘We leven ons Nederlandse leven gewoon verder hier. Tja, wat doe je dan zo’n maand? Beetje rommelen, huisvuil wegbrengen, boodschappen doen. In Nederland kom ik nooit in een supermarkt, daar is iedereen zo gehaast en chagrijnig, maar hier is het heel gezellig. Op woensdag zijn ze blij dat er weer verse tomaten zijn aangeleverd, dat is dan het nieuws van de dag.
Het is niet de hele tijd vakantie in de zin van luieren en zonnen, hoor. Al hebben we wel een zwembad, dus je hoeft geen medelijden met me te hebben.’
En tussen het huishouden door ook lekker aan het varen, zie ik. Wie varen er met je mee?
‘Dat zijn Geerlof en Anita (foto), Nederlanders die hier ook al dertig jaar wonen. Dat is echt een uitstervend ras, dat zijn zulke lieve en zorgzame vrienden. Ze onderhouden mijn bootje en varen er vaker in dan ikzelf. Mijn vrouw en ik hebben de boot Duo Penotti gedoopt, geïnspireerd op mijn oudste kleindochter, die uit Suriname is geadopteerd.
Een paar maanden geleden hebben we samen met Geerlof en Anita afscheid genomen van een gezamenlijke vriendin van ons, Angelique uit Zwitserland, die we ook kenden van het eiland. Haar grootste wens was om hier uitgestrooid te worden, dus dat hebben we gedaan. Haar partner Barbara was er, drankjes en hapjes mee, en toen zijn we met z’n allen de zee op gevaren en nou ja, die as, dat blauwe water, het was geweldig. Ik heb een speech gehouden, dat wilde Angelique graag, en toen we haar uitstrooiden kwam er ineens een ontzettende regenbui voorbij. Nou, toen schoot ik in de huil. Wij allemaal. Dat bedoel ik ook met verder leven hier: op Bonaire gaat alles voor mij door, de mooie, de doodnormale en de verdrietige momenten. Dit is mijn tweede thuis.’
Ik hoorde dat je in een auto met flamingo’s en palmbomen erop rondrijdt. Is het leven op Bonaire extravaganter dan thuis?
‘Ja, ik zou zo’n auto in Nederland noooooit in m’n hoofd halen. Mensen zijn hier veel uitbundiger, dus zo’n auto kan hier ook. Ik heb ’m al twintig jaar, ik heb ’m ooit laten airbrushen en nu blijft hij al heel lang goed door al die verf, de lak en dit klimaat. Als Nederlanders hier op vakantie zijn, ben ik met die auto wel echt een bezienswaardigheid. Dat is toch leuk.’Is het niet saai om altijd naar dezelfde plek op vakantie te gaan?
‘Ik heb in mijn leven genoeg rondgereisd. Ik ben voor m’n werk in Indonesië en Canada en Nieuw-Guinea en weet ik veel waar geweest. Ik heb een hoop gezien. Bonaire is voor mij de fijnste plek. En hier is in die 25 jaar een hele hoop gebeurd en veranderd, hoor. Laatst werd er nog een nieuwe rotonde feestelijk geopend, met van die plastic witte stoeltjes in een kring eromheen, en een optreden van een drumband, haha.’
Dat klinkt inderdaad feestelijk. Iets anders: hou je van ijsjes?
‘Natuurlijk! Italiaans ijs met koffiesmaak en zo’n toefje slagroom erop, dat is mijn lievelingssmaak.’
Hoe hou je het eilandgevoel vast als je straks weer in Nederland bent?
‘Dat lukt nooit. Op de een of andere manier vervliegt zo’n gevoel altijd weer snel als ik aan het werk ga. Als ik in september terug ben in Nederland ga ik het theater weer in, met een voorstelling vol anekdotes over de showbizz en over mijn ontmoetingen met Gorbatsjov en Whitney Houston en noem ze allemaal maar op. Maar hoewel het vakantiegevoel snel weg is thuis, is het ook altijd snel weer terug zodra ik op Bonaire land. Dan ben ik binnen een halve dag weer geacclimatiseerd en zen.’
